Na pograniczu Kanady i Stanów Zjednoczonych rozpościera się jedno z największych ziemskich jezior. Jezioro Górne jest częścią Wielkich Jezior. Jego północna część należy do Kanady. Linia brzegowa jeziora wynosi 4385 km. To największy zbiornik słodkiej wody, o głębokości dochodzącej do 406 metrów. Położenie jest na wysokości 183 metrów n.p.m. wody jeziora są bardzo czyste.
Atrakcjami turystycznymi są wyspy, będące częściami archipelagu Apostle Islands, należącego do Wisconsin oraz kanadyjskiego Black Bay. W sumie Jezioro Górne cechuje występowanie 1763 wysp. Największe z nich to Isle Royale, St. Ignace Island oraz Michipicoten. Wyspy stanowią schronienie dla zwierząt i ptaków, które zatrzymują się na nich w czasie migracji. Z tego względu wstęp na wyspy jest zabroniony.
Historia Jeziora Górnego
Śladem po ustępującym lądolodzie, około 10 tysięcy lat temu, jest jezioro Górne. Zamieszkujący tereny nad jeziorem Indianie Odżibwejów, nazwali je Wielkim Jeziorem. Dzisiejszą nazwę zawdzięcza Francuzom, którzy minąwszy jezioro Huron, dotarli do wyżej położonego Lac Supérieur. Nazwa przyjęła się i funkcjonuje do dzisiaj.
Prawdopodobnie odkrywcą jeziora był siedemnastowieczny francuski odkrywca, Etienne Brule. Jako pierwszy Europejczyk dotarł nad Wielkie Jeziora. Zasłynął badaniami Kanady, do której dotarł w 1610 roku, w wieku 16 lat. Samuel de Champlain, kolonizator kanadyjskich obszarów, wysłał chłopca do plemienia Huronów, jako coureur des bois, czyli tzw. leśnego gońca. Etienne poznał zwyczaje i język Indian, odbył liczne wyprawy do niezbadanych rejonów Kanady. Spędził wśród Huronów ponad 20 lat. Został ranny w czasie potyczek plemion Huronów z Irokezami. Zginął, zabity przez Huronów. Przyczyny jego śmierci nigdy nie zostały wyjaśnione.
Wśród plemion Odżibwejów
Należą do Indian Ameryki Północnej. Zamieszkują obszar wokół Wielkich Jezior, a szczególnie tereny położone nad Jeziorem Górnym. Swoją nazwę zawdzięczają charakterystycznym szwom ma mokasynach i ubraniach, nazywanych ojibwa.
Plemiona żyły w dobrych stosunkach z francuskimi kolonistami. W ciągu XVII i na początku Xviii wieku toczyli krwawe potyczki z Irokezami, Dakotami i Lisami. Dzięki intensywnemu handlowi z Francuzami, którym sprzedawali głównie futra zwierząt, mieli dostęp do broni palnej, co zapewniło im przewagę nad innymi plemionami. Wspierali Francuzów w czasie starć Anglików z Indianami, w latach 1754-1763 oraz w 1812 podczas starć brytyjsko-amerykańskim.
Od XIX wieku zamieszkują tereny rezerwatów. Grupy osiadłe nad Jeziorem Górnym zajmowały się myślistwem, połowem ryb i uprawą kukurydzy, dyni, zbieraniem dzikiego ryżu i syropu klonowego. Do poruszania się wodami jezior i rzek służyło kanoe z kory brzozy. Ciekawostkę stanowi pismo obrazkowe Odżibwejów.
Współczesność nie doprowadziła do zaniku plemion. Do mieszkających w rezerwatach Indian docierają liczni turyści, pragnący poznać ich kulturę. W Kanadzie zamieszkuje 130 klanów Odżibwejów.
Bliższy kontakt z plemionami zamieszkującymi nad Wielkimi Jeziorami możliwy jest latem. Odbywa się wówczas zjazd plemion indiańskich Pow-wow. Oprócz tradycyjnych pieśni i tańców, organizuje się różne konkursy i pokazy tradycyjnych wyrobów.